audiofeedback: een waardevolle vorm van feedback

Het begon allemaal op een donderdagmiddag in een pauze. Ik had vier dagen de tijd om ongeveer 90 essays van feedback te voorzien. Ik was al fier begonnen met een aantal toen er een idee binnensloop: wat als ik het gewoon inspreek en de leerlingen het laat opschrijven? De deur stond open en een collega maakte een grap over hoe ik in het lege lokaal voor me uit zat te staren. Ik legde mijn idee uit en zijn eerste reactie was: ‘daar zit eigenlijk best wel wat in.’ Een nieuw idee had voedingsbodem gevonden.

hoe ik feedback geef

6VWO moet een (pre-)academisch essay schrijven (met pen en papier) over een onderwerp in een 100-minutentoets in de toetsweek. Gedurende de module doorlopen we elk onderdeel van het essay. Er zijn lessen over de introductie, de hoofdtekst, de conclusie, en andere zaken. Daarbij leer ik ze een eenvoudige basisstructuur. Elke les schrijven ze een onderdeel van een essay dat via peer review van feedback wordt voorzien. Dit gebeurt iedere keer via een single-point rubric. Aan het einde van de lessenserie schrijven leerlingen in twee lesuren (2×50 minuten) een volledig essay. Deze voorzie ik van feedback.

Omdat dit een volledig eindproduct is, besteed ik altijd veel tijd aan het geven van feedback. In de eerste plaats gebruik ik een kleurencodering voor de verschillende elementen van het essay. Als dat onderdeel goed is, zet ik in die kleur een krul. Als ik commentaar heb, schrijf ik het commentaar in die kleur. Ik heb een ‘algemene kleur’ voor feedback die niet gaat over deze elementen, waaronder spelling- en grammaticafouten. Aan het einde schrijf ik vaak een kort lijstje met verbeterpunten.

Ik heb in het verleden codes gebruikt die verwezen naar grammatica- of spellingsfouten. Leerlingen moesten dan zelf via de code achterhalen wat hun fout was. Echter, dit werd niet veel gedaan en kostte mij uiteindelijk meer energie en tijd in het onthouden van toekennen van de codes.

audiofeedback geven: het proces

Het proces van audiofeedback geven is vrij simpel. Ik pak een essay, zet mijn voice recorder aan (de Sony ICD-PX470), en begin met lezen. Terwijl ik lees denk ik hardop na, verbeter fouten, doe suggesties, en vertel ik wat ik van het essay vind. Aan het einde schrijf ik voor Style & Contents en Spelling & Grammar een +, een –,  of een ±. Voor deze twee onderdelen krijgen leerlingen namelijk een deelcijfer op de toets. Echter, ik wil geen fictieve cijfers geven voor proefessays. Ervaring heeft geleerd dat leerlingen te veel gefocust zijn op het cijfer en minder open staan voor feedback als het voldoende is. De plussen en minnen geven een indruk zodat ze wel weten hoe het over het algemeen is gegaan. Ik schrijf verder geen feedback op de blaadjes.

De opnamen duren ongeveer 8-12 minuten. Na vijf essays zet ik de bestanden op mijn laptop, voorzie ik ze van een klasnummer en naam, en neem ik een korte pauze van een paar minuten. Wanneer ik alle bestanden heb, stuur ik ze naar de leerlingen via een persoonlijk bericht op Teams Chat.

Leerlingen moeten de eerstvolgende les hun telefoon met koptelefoon of oordopjes meenemen (bij ons mag alleen klas 5/6 een telefoon bij zich hebben en in de les mogen ze alleen gebruikt worden voor educatieve doeleinden; wij hebben geen laptops of tablets voor onze leerlingen, wel vier computerlokalen).

In de les laat ik de tafels een halve meter uit elkaar zetten (dit doe ik altijd als ik wil dat leerlingen zelfstandig, gefocust moeten werken). Ik leg uit dat leerlingen moeten luisteren naar de feedback en mee moeten schrijven op hun proefessay blad. Ook krijgen ze een feedbackformulier waar ze een samenvatting kunnen maken van alle feedback. Leerlingen mogen de opname pauzeren of terugspoelen.

Ik deel de essays en het feedbackformulier uit en leerlingen zetten hun koptelefoon op. Leerlingen mogen vragen stellen tijdens de feedbacksessie. De ene klas deed dit meer dan de ander, maar ik kon direct extra uitleg geven als leerlingen een vraag hadden over mijn feedback.

Leerlingen die geen koptelefoon hadden, moesten de opdracht thuis maken. Zij werkten in stilte in een opdrachtenboekje over sentence grammar of aan hun Cambridge examen. Wanneer leerlingen klaar waren met het verwerken van de feedback, werkten zij ook, zelfstandig en stil aan sentence grammar of Cambridge. Het verwerken van de feedback duurde gemiddeld per leerling ongeveer 20-25 minuten.

reflectie op het proces

Een goede rekenaar zal hebben uitgerekend dat 90 essays (drie klassen) van elk gemiddeld 8 minuten audiofeedback, werk oplevert van ongeveer 12 uur. Dit heb ik verdeeld over vier dagen. Ik zal zeker niet ontkennen dat dit veel is. Echter, als ervaren docent heb ik minimale lesvoorbereiding voor mijn klassen. De twee lesuren van elk 50 minuten waarin ze hun essay schrijven was tien minuten voorbereiding in het bedenken van drie onderwerpen. Ook heb ik veel bovenbouwklassen met geen schriftelijke overhoringen in de module zelf. We weten dat onderwijs meer is dan alleen lesgeven en als die drie uur feedback per klas waardevol is en past binnen mijn werkuren, vind ik die 12 uur niet gek. Net als de ICT-wereld kent het onderwijs nu eenmaal piek- en dalmomenten.

Het opnemen via een fysieke voice recorder vond ik zeer prettig. Het gaf ruimte op mijn bureau en het ging heel snel. De geluidskwaliteit was prima. Ik had ook gebruik kunnen maken van een simpele voice recorder op mijn laptop of een programma zoals Audacity, maar dit voelde beter en minder gedoe. De bestanden konden, vanwege een uitschuifbare USB-stick, makkelijk op mijn laptop worden overgezet.

Ik had geen vaste methodiek voor het geven van de feedback. Ik begon altijd wel met de klas en naam van de leerling. Daarna keek ik vluchtig naar de brainstorm van leerling (als die er was), ik scande het essay, gaf kort commentaar op een aantal opmaakregels die verplicht zijn bij de toets en begon dan met lezen. Terwijl ik las gaf ik direct commentaar op wat ik las. Ik zei wat ik dacht. Dit zorgde er soms voor dat ik iets verkeerd las en mijzelf moest herstellen, maar dit leverde wel meer authenticiteit op en dat er blijkbaar verwarring ontstaat bij de lezer.

Wat ik vooral heb gemerkt bij geven van audiofeedback, is dat ik minder (lang) stil sta bij grammatica- en spellingsfouten. Ik benoem ze wel, maar neig veel meer naar feedback op structuur en zinsopbouw. Ik geef ook suggesties hoe je iets beter zou kunnen verwoorden. Daarnaast geeft audiofeedback meer ruimte om uitgebreider over het essay als geheel te praten. Het helpt dat we in de lessen ieder onderdeel van het essay stap voor stap al hadden doorgenomen zodat ik daarnaar kon verwijzen.

Alle leerlingen, zonder uitzondering, zijn serieus aan de slag gegaan. Eén keer heb ik aan het begin een groepje jongens gewezen op het feit dat ze niet mogen praten of overleggen (toegegeven het was half vijf). Verder was iedere leerling op zijn of haar manier feedback aan het opschrijven op het essay en het feedbackformulier. Het was interessant om te zien dat de ene leerling al beter wist hoe dit goed te doen en de ander wat meer moeite had.

Ik heb bij alle klassen de les ongeveer 8 minuten voordat de bel ging afgesloten. Dit gaf leerlingen de ruimte om (informeel) met elkaar over de feedback te praten. Ik gaf deze instructie niet, maar je zag dat veel leerlingen graag wilde delen welke feedback ze hadden gehad op hun essay. Ook gaf het mij de ruimte sommige leerlingen persoonlijk te peilen hoe de feedback was geland en of ze nog vragen hadden.

de voor- en nadelen

De voordelen van audiofeedback zijn:

  • Je kunt in kortere tijd meer informatie delen met de leerling.
  • Het is, naar mijn ervaring, minder intensief dan met pen feedback geven (en veel minder omslachtig dan feedback typen).
  • Je laat leerlingen actief met de feedback omgaan in plaats van passief de feedback te laten lezen.
  • Je krijgt de ruimte om de leerling persoonlijk aan te spreken alsof hij of zij naast je zit. Dit levert, naar mijn mening, rijkere en meer persoonlijke feedback op en kan de band met de leerling versterken.

De nadelen van audiofeedback zijn:

  • Het vraagt nog steeds veel tijd bij het geven van feedback.
  • Je moet als docent goed in de stof zitten. Je moet in het moment feedback geven en hebt weinig tot geen tijd om iets op te zoeken.
  • Met audiofeedback stel je jezelf kwetsbaarder op dan met schriftelijke feedback. Ik geef feedback in het Engels en ik maak wel eens een foutje in het Engels. Ook krijgen leerlingen een bestand met jouw stem. Dat kan een docent een minder prettig gevoel geven. Je weet niet wat ze ermee zouden kunnen doen.

de feedback van leerlingen

Ik heb aan het einde van de les aan de leerlingen gevraagd of ze schriftelijk en anoniem hun feedback konden geven op audiofeedback. Ik had drie vragen op het bord geschreven:

  1. Was the feedback you received helpful?
  2. Would you prefer audio feedback over written feedback? Why / why not?
  3. Do you have any tips or advice?

Niet alle leerlingen waren aanwezig, maar in totaal hadden twee leerlingen van de drie klassen voorkeur voor schriftelijke feedback en drie leerlingen gaven aan dat er geen verschil was tussen schriftelijke feedback en audiofeedback. Hier kom ik later op terug. Hier volgt een selectie van de positieve feedback van de rest:

Yes, because you give more context and explain better what the problem is. Also, hearing the feedback makes it more memorable and engaging causing me to better understand my mistakes and how to fix them.

 

I liked this way of feedback because I looked at it more than usual. If it were written, I would have given it a quick scan.

 

It was more clear and it was helpful to hear more feedback than you normally get. It was also good to write it down myself so I can filter what I find helpful and have a clear list.

 

Yes, this way you can provide more nuanced feedback.

 

Because you have to write the feedback yourself, you’re more involved with it and therefore you learn the feedback better.

 

Because I can hear the thought process behind it, which explains a lot more.

 

Because you get more in depth feedback which you cannot get with when written.

 

Elke zin wordt gecontroleerd.

 

Hierdoor is het uitgebreider en begrijp je alle fouten die je hebt gemaakt. Je kunt ook zelf aantekeningen maken op een manier die je zelf goed begrijpt.

 

I found the feedback really helpful, I got better insight into how you felt about my essay compared to normal feedback on paper. It’s also your first impression of the essay, which makes it honest and real.

 

It is less structured, but it explains the process that you would have gone through when grading the essay. This is helpful because it gives complete ideas about what can be improved for a higher mark.

 

I find this form of feedback better because the reasons as to why something is wrong are clearer to me.

 

I’m now writing actively with the feedback.

 

Yes, because there is better interaction with the student. Normally I just skim the feedback and as you can see, my essays don’t really improve a lot.

 

It is less boring than on paper.

 

I could also hear how bad my handwriting is to read. I will try to improve it for the test!

 

When the feedback is spoken, I can actually hear your thought process instead of just seeing a mark.

 

Hearing your thoughts is way more helpful than just seeing some corrections.

 

When reading feedback I tend to glance over it, this required more attention.

 

Yes, it is easier to explain thoroughly when talking, it gives more space to elaborate. And it does make you pay more attention to the feedback.

 

Because like this I think about my mistakes a lot more. I actually analyse it all instead of just reading it.

 

Yes, it was more and you gave more examples how to do it better.

 

It is different and it takes a bit more time to look over it but you do look better at your essay.

 

De negatieve feedback geef ik met reflectie:

Because I did the same as the teacher, writing down the mistakes. While interesting, the inner/outer thoughts weren’t that useful. (Keep innovating!)

 

I personally like it better when it is written out, but I do think this way gives a lot more context and extra info. I guess both are good.

 

I think it is better when you just write it down because you know better how to write down feedback than me.

 

Written down may be better, because you don’t need to search or locate what you’d like.

 

I find it difficult to correct myself sometimes.

Een deel van de negatieve feedback heeft te maken met onzekerheid over hoe je feedback opschrijft. Dit lijkt mij een belangrijke studievaardigheid die zou moeten worden opgenomen in het schoolprogramma. Het zou zeker helpen om leerlingen een voorbeeld te laten zien. In klas 5 experimenteer ik met analytisch en actief lezen van non-fictie; het opschrijven van je gedachten terwijl je leest. Ook hier zie ik grote verschillen tussen leerlingen. De één lukt het al vrij goed, de ander weet totaal niet waar te beginnen en wat op te schrijven. Ook zullen voorbeelden helpen voor meer ‘scaffolding’. Dit materiaal ben ik nu ook aan het verzamelen voor volgend jaar.

Het lokaliseren van de feedback kan misschien bij dat specifieke essay rommelig zijn geweest. In principe volg ik het essay. Soms ga ik terug naar het begin van een alinea en dan probeer ik dat wel te benoemen ( “Let’s go back to the beginning of the paragraph”).

Op vraag 3 werd weinig feedback gegeven. Dit is wat er wel werd gezegd:

Maybe a short list of what the main things are to improve.

 

Give ways to practice.

 

Maybe some short notes while speaking.

 

Maybe try to scan it once before giving feedback.

 

Elaboration on the grade itself.

 

Maybe a short summary with the biggest points of criticism. A tip, also for your time, it could be a lot shorter and maybe more concise if you first read through the essay and after that just sum up some points. For me that would already have been enough and it would save you time.

 

Maybe sending it via a different app so we can speed it up.

Om met de laatste te beginnen, deze leerling heeft het over versneld afspelen (x1.25 / x1.5) van de opname. Dit is steeds meer een fenomeen bij het het luisteren van audioboeken en YouTube video’s. Persoonlijk ben ik hier terughoudender in. Zelf doe ik het soms wanneer iemand behoorlijk langzaam praat, maar als je een opname te snel afspeelt, is er minder ruimte voor reflectie. Echter, in principe hebben ze een mp3-bestand van mij gekregen en kunnen deze downloaden en openen in de app van hun voorkeur.

Ondanks dat ik dus geen voorstander ben van een focus op cijfers, snap ik de feedback van de leerling wel (cijfer is in deze die + / -). Wat de leerling, denk ik, eigenlijk vraagt is hoe verhoudt die score zich tot de feedback? Wat is de relatie tussen beide scores en de punten die worden benoemd. Niet iedere fout telt even zwaar mee.

Ik kan verbaal een kort overzicht geven van de belangrijkste punten die ik heb gevonden, en soms heb ik dit ook gedaan. Schriftelijk zou ik niet doen. Dit is een vaardigheid die leerlingen zich eigen zouden moeten maken. Hier en daar een aantekening zal ik overwegen.

Tips hoe en waar je meer kunt oefenen ga ik zeker meenemen voor een volgende keer. Ik heb veel materiaal. Het is alleen een kwestie van het aanbieden en op een duidelijke manier naar verwijzen.

Louise Taylor, docent en onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam, was hier drie jaar geleden al mee bezig en geeft een heldere uitleg hoe zij het heeft gedaan en hoe het op studenten overkwam. Ik zie veel overeenkomsten.

vervolgles

Het viel mij op dat veel leerlingen moeite hadden met structuur binnen alinea’s (micro structure). Ook zag ik weinig brainstorms (het kan zijn dat een aantal deze op een ander blaadje had gemaakt). De eerstvolgende les heb ik daarom leerlingen geleerd hoe ze een opdracht moeten ontrafelen (deconstruction), hoe en hoe lang ze moeten brainstormen (getting ideas), en hoe ze een outline van de brainstorm moeten maken (making choices and creating structure). Het is ook niet zo vreemd dat ik juist dit wilde oppakken. Zoals ik al eerder had aangeven, zorgt deze manier van feedback geven voor een (deel onbewuste) neiging naar een focus op structuur en opbouw in plaats van spelling- en grammaticafouten.

feedback via ChatGPT

Er werd op LinkedIn ook de suggestie gegeven om ChatGPT te gebruiken om feedback op essay te geven. Hier heb ik zeker al een mening over, maar zal het uitproberen. Ik heb een aantal essays gescand en zal deze maand onderzoek doen. Hierover komt later nog een apart artikel.

hoe nu verder

Het is zeker niet zo dat ik vanaf nu al mijn feedback verbaal wil geven. Het blijft een intensieve methode. Ik zou deze vorm van feedback vooral gebruiken bij het eindproduct (mits het een diagnostische opdracht is en geen summatieve toets). Voor kortere opdrachten zou ik nog steeds inzetten op peer feedback door middel van een single-point rubric. Wel is het zo dat het audiofeedback een waardevolle vorm van feedback geven is en het zeker verdient uitgeprobeerd te worden.

Feedback in je pocket

Ik heb een systeem uitgedacht om grammatica beter te kunnen  herhalen voor leerlingen die het nodig hebben. Het is een vorm van feedback die moet zorgen voor een persoonlijk archief van fouten die een leerling maakt. Ik heb bewust gekozen voor een tastbaar systeem en niet iets digitaals, omdat ik denk dat leerlingen dat in dit geval meer waarderen en gebruiken.

De inspiratie

Magic: the Gathering is een kaartspel waar je pakjes koopt met kaartjes. Met deze kaartjes kan je een speeldeck maken en een spelletje spelen. Op een gegeven moment stopte Wizards of the Coast, maker van Magic: the Gathering, ook een extra kaartje in het pakje waar een regel van het spel kort wordt uitgelegd.  Dat mag ook wel want sinds 1993 zijn er steeds meer mogelijkheden en regels bijgekomen waardoor het voor nieuwe en terugkerende spelers soms verwarrend is wat bepaalde kaarten nu kunnen. Een speler wordt elke keer kort aan een regel herinnerd en je kunt zo een hele verzameling regels opbouwen.

Taal is een serie spelregels

Een taal is eigenlijk ook een serie van spelregels. Het spel wordt ook steeds ingewikkelder naar mate je het op een hoger niveau speelt. Op een gegeven moment kunnen dan bepaalde regels een beetje weggezakt zijn. Het is dan vaak vermoeiend om een dik boek open te slaan en te zoeken naar die ene regel die je op dat moment nodig hebt.  Ook ter  voorbereiding op een toets is het soms vervelend door een heleboel regels te spitten. Sommige leerlingen kunnen een mooi systeem maken, maar niet iedere leerling kan dat. Dus dacht ik, waarom gewoon niet af en toe een regel toestoppen?

Het systeem

In deze module werken leerlingen in klas 5 naar een Letter to the Editor toe. Ze maken een aantal schrijfopdrachten in de module die ik nakijk. Ik zie vaak dezelfde kleine fouten voorbij komen zoals affect vs effect en than vs. then. Iedere keer wanneer ik een opdracht nakijk en een aantal van deze fouten vind, geef ik de fout aan (maar zonder verbetering) en zet een nummer in de kantlijn. Dat nummer verwijst naar een kaartje waar de regel in het kort wordt uitgelegd. Het kaartje wordt met een paperclip aan de opdracht vastgemaakt.

De leerlingen ontvangen een plastic bladzijde waar zij de kaartjes in kunnen doen. Dit zijn mapjes waar je normaal gesproken Magic: the Gathering kaartjes in doet. Wanneer een leerling zich voorbereid op de volgende schrijfopdracht of de toets, kan hij of zij de kaartjes erbij pakken en kort als een herinnering ophalen. Vaak gaat het er ook niet om dat een leerling een regel niet meer wist, maar bijvoorbeeld wat gemakzuchtig was of te snel schreef.

 

Onderaan de kaartjes staat een verwijzing naar de elo. Het wordt de bedoeling dat iedere regel op de elo het volgende krijgt:

  • Een uitgebreide uitleg
  • Een Youtube-filmpje
  • Een oefenopgave (volgens het pool-principe, uit een pool van x vragen wordt er telkens willekeurig een aantal getrokken).

Dit kost natuurlijk veel tijd dus maak ik nieuwe items op basis van de fouten die ik in klas 5 tegenkom.

De nummering is op dit moment voor een deel arbitrair. Ik heb op dit moment de volgende verdeling:

  • 100 – Basis grammatica
  • 200 – Gevorderde grammatica
  • 300 – Overige grammatica, zoals bijvoorbeeld de onregelmatige werkwoorden
  • 400 – Spelling
  • 500 – Confusables, woorden die vaak verwisseld worden zoals than/then, affect/effect, theyr’re/their/there.

Deze onderverdeling is nooit toereikend en ik verwacht dat ik eerder in duizendtallen moet werken dan honderdtallen.

Wat heb je nodig

Ik gebruik de volgende materialen:

  • kleurenkopie op stevig karton (school)
  • paperclips
  • hoesjes voor de kaartjes (ik koop budget sleeves bij www.summoner.nl, 100 voor een €1,00)
  • een blad voor in een snelhechter voor de kaartjes (ik koop deze bij www.summoner.nl, 100 bladen voor €19,95)
  • Een snelhechter (maar die hadden mijn leerlingen al)
  • elo voor extra ondersteuning

De kaartjes maak ik in Word en laat ik op school drukken. Ik snijd ze zelf uit. Ik deel gemiddeld 1 tot 2 kaartjes uit per leerling bij een schrijfopdracht. Aan de ene kant zal dit aantal toenemen omdat ik meer regels erbij betrek, aan de andere kant deel ik de kaartjes maar één uit en schrijf dan alleen nog het nummer (met een uitroepteken!) op het blaadje als de leerling in de fout blijft gaan, dus zal het aantal ook weer afnemen. Ik houd in mijn PDE archief (een soort eigen portfolio in Excel waar ik later meer over zal vertellen) bij welke kaartjes een leerling heeft ontvangen.

Andere vakken

Een systeem als deze kan natuurlijk ook voor andere vakken goed gebruikt worden zoals molecuul structuren of elementen van het periodieke systeem, wiskundige formules, jaartallen uit de geschiedenis, landen met hoofdsteden, naamvallen, eigenlijk alles wat feiten heeft.

De reactie

De reactie van de leerlingen was over het algemeen redelijk positief. Dat komt waarschijnlijk omdat ze nog niet goed kunnen inzien hoe ze dit verder gaat helpen. Ik zal na de komende toets een enquête afnemen om te zien in hoeverre het ze heeft geholpen in hun voorbereiding. Een enkele leerling wilde eigenlijk wel kaartjes hebben, maar had geen fouten gemaakt en grapte dat hij daarom maar extra fouten ging maken in zijn volgende schrijfopdracht.